Hovudpersonen i denne romanen var på 1890-talet med keiser Wilhelm på seglturar på vestlandsfjordane. På 1960-talet er han tilbake, denne gong som pensjonert offiser. På ein støl i eit brattheng i Sognefjorden sit forteljaren og blar i gamle dagbøker for å få grep om livet sitt. Verten hans forsøker på same tid å få ut av leigebuaren kva han har vore med på som adjutant for keisaren. Under diskusjonane kjem fortrengde minne fram, og det er ikkje alt som er like fint.